فيزيوتراپي يکي از شاخه های پزشکی و توانبخشی و روشی مفید در درمان بیماری ها و اختلالات سیسم اسکلتی و عضلانی و همچنین مشکلات ناشی از بیماری های مغز و اعصاب است.
توانبخشي شامل مجموعه اقداماتي است که برای فردی که دچار محدودیت های جسمی_حرکتی و در مواردی ذهنی شده انجام می گیرد تا وی بتواند به حداکثر توانایی در حفظ استقلال در انجام فعالیت هایش برسد.
هدف از درمان های فیزیوتراپی پیشگیری، توانبخشی، درمان و در نتیجه ارتقای سطح سلامت جامعه است.
انجام برنامه‌های فیزیوتراپی به طور منظم می‌تواند در کاهش اثرات خونریزی به داخل مفصل‌ها تأثیر زیادی داشته باشد. خونریزی‌ها مفصلی می‌تواند منجر به آسیب‌دیدگی دائمی مفصل‌ها و نیاز به انجام عمل جراحی شود.
همچنین از فیزیوتراپی بعد از عمل‌های جراحی با هدف تسریع در روند بهبود آسیب‌دیدگی‌ها و کمک به تحرک هر چه سریع‌تر بیمار استفاده می‌شود. علاوه بر آن، فیزیوتراپی زمینه مناسبی را برای تشخیص تغییراتی که در وضعیت آسیب‌دیدگی‌های بیمار اتفاق می‌افتد فراهم می‌سازد و غالباً به این طریق می‌توان تغییرات احتمالی را قبل از آنکه خود بیمار متوجه آن شود، تشخیص داد.
موارد کاربرد درمان‌های فیزیوتراپی
- فشردگی ریشه‌های عصبی در اثر فتق دیسک در مواردی که استفاده از درمان‌های دستی (ترکشن) باعث کاهش درد ناشی از آن می‌شود.
- خشکی و سفتی مفاصل، تنش‌های فشاری و پیچشی که در مواردی از قبیل اسپوندیلوزیس و تنگی کانال نخاعی (استنوز) مشاهده می‌شود.
- درد مکانیکی مفاصل که با حرکت دادن مفصل شدت آن بیشتر می‌شود.
- محدودیت حرکت یا بدشکلی (خارج شدن از راستا) مفصل
- خرابی دیسک‌های بین مهره‌ای و فشردگی ریشه‌های اعصاب که با خشکی و بدشکلی مفاصل کمر همراه باشد.
- کشیدگی عضلات و عدم تعادل عضلانی
- ضایعات مربوط به بافت‌های نرم از جمله کشیدگی عضلات، آسیب تاندون‌ها، رگ به رگ شدن رباط‌ها، اسپاسم، سفتی و گرفتگی عضلات
- وجود ورم و التهاب مزمن در قسمت‌هایی از بدن
- تسکین دردهای موضعی با تحریک آزاد شدن اندورفین‌ها و متوقف کردن روند انتقال پیام‌های درد به طرف مغز (مکانیسم دروازه درد)
- افزایش جریان خون به منظور تسریع در بهبود آسیب‌دیدگی بافت‌ها و کاهش تورم و التهاب
- تحریک عضلات به منظور فعالسازی عضلات ضعیف شده و غلبه بر ضعف عضلانی ناشی از مصدومیت و آسیب‌دیدگی